ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Στη διαδρομή της ζωής μας «παίζουμε» τρείς βασικούς ρόλους: του παιδιού, του εραστή και του γονιού.
Σ’ αυτό το παιχνίδι, η συντροφικότητα και ο αποχωρισμός είναι εμπειρίες, που προκαλούν συγκίνηση και στο σώμα και στον ψυχισμό, επειδή αφορούν πρόσωπα ή συμβάντα σημαντικά με τα οποία αναπτύσσουμε σχέσεις.
Οι άνθρωποι από φόβο ή ευχαρίστηση δοκιμάζουμε να στριμώξουμε όσο πιο πολύ συντροφικότητα χωράει στη ζωή μας.
Την ποιότητα της όμως την καθορίζει ο φόβος του αποχωρισμού.
Έτσι όταν συναντάμε τη συντροφικότητα, ο αποχωρισμός μοιάζει και είναι μια προσυμφωνημένη και αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα.
Οι σχέσεις γεννούν προσδοκίες και παράπονα. Αυτοί που εμπιστευόμαστε και αγαπάμε είναι οι υποψήφιοι «Ιούδες». Δημιουργούμε δεσμούς γιατί ελπίζουμε στους άλλους και τους διακόπτουμε όχι γι αυτό που είναι οι άλλοι, αλλά γι’ αυτό που θα θέλαμε να γίνουν και δεν έγιναν.
Με βάση τις σκιερές πλευρές του καθενός μας, στο βιβλίο αυτό, πραγματοποιείται μια διερεύνηση της συντροφικότητας και του φόβου της συντροφικότητας, της εγγύτητας και της απόστασης, της σύνδεσης και της αποσύνδεσης, που, σε κάθε τους εκδοχή, κρύβουν μέσα τους μιαν ελπίδα αγάπης.

Εκδόσεις Αρμός


“Φαντασιώσεις στις σχέσεις του ζευγαριού”: Όσα είπε ο Τρύφων Ζαχαριάδης στο Public Συντάγματος